Sinead O’Connor

Ogolona na łyso irlandzka wokalistka o mocnym i wyrazistym głosie urodziła się w Dublinie w 1966 roku. Po dość trudnym dzieciństwie (jej rodzice szybko się rozwiedli, a matka była nad wyraz gwałtowna) młoda Sinead został wysłana do poprawczaka po przyłapaniu na kradzieży w sklepie. Jeszcze przed ukończeniem szkoły Sinead uciekła do Dublina, gdzie śpiewała w kubach i na ulicach akompaniując sobie na gitarze. Pracowała również jako… śpiewający telegram.

Jej muzyczna kariera rozpoczęła się gdy młodziutką Sinead odkrył perkusista zespołu In Tua Nua. Jej piosenka “Take My Hand” napisana wraz z innymi członkami tej grupy stała się przebojem formacji w roku 1985. Podczas występów w Dublinie z zespołem Ton Ton Macoute młoda wokalistka została zauważona przez dwóch właścicieli małej londyńskiej wytwórni płytowej Ensign Records. Pod jej szyldem Sinead wydała pod koniec 1987 roku debiutancki album zatytułowany “The Lion And The Cobra”.

Płyta została bardzo dobrze przyjęta przez prasę muzyczną, która rozwodziła się nad mocnym i pełnym ekspresji głosem wokalistki oraz nad złożonością jej piosenek pomimo ich niekomercyjnej natury. Płyta nie przyniosła wielkich przebojów, ale i tak sprzedała się w ilości ponad pół miliona egzemplarzy uzyskując status platynowej.

Trzy lata później na sklepowych półkach pojawiła się kolejna płyta “I Do Not Want What I Haven’t Got”. Wraz z jej publikacją łysa wokalistka stała się międzynarodową gwiazdą. Pchana niewiarygodnym powodzeniem piosenki “Nothing Compares 2 U” (napisanej nota bene przez Prince’a dla grupy The Family), płyta wystrzeliła na szczyt list Billboardu i przyniosła Sinead cztery nominacje do nagrody Grammy, między innymi za najlepszy album, najlepszą piosenkę i dla najlepszej wokalistki. Wideoklip do “Nothing Compares 2 U” otrzymał nagrodę MTV za najlepsze wideo roku, a sama O’Connor uzyskała tytuł artystki roku 1991 przyznany przez magazyn Rolling Stone.

Jej następne dwie płyty, “Am I Not Your Girl?” (1992) i “Universal Mother” (1994) nie odniosły już tak wielkiego sukcesu. Wokalistka wkrótce zaczęła być bardziej sławna dzięki kontrowersyjnym publicznym oświadczeniom takim jak przyznanie się w 1989 roku do popierania Irlandzkiej Armii Republikańskiej (IRA). W prasowych nagłówkach pojawiła się również rok później gdy odmówiła występu w New Jersey jeśli przed jej koncertem zostanie odegrany amerykański hymn. W 1991 roku O’Connor zbojkotowała ceremonię wręczenia nagród Grammy i odmówiła przyjęcia nagrody za najlepszy album alternatywny utrzymując, że jej nieobecność jest protestem przeciwko zbytniej komercjalizacji ceremonii.

Jeszcze większą prasę zdobyła podczas występu w programie Saturday Night Live w 1992 roku kiedy to na oczach milionów telewidzów podarła fotografię papieża Jana Pawła II ogłaszając kościół “prawdziwym wrogiem”. Pomimo swej pogardy dla hierachii kościelnej, Sinead twierdziła, że wciąż jest głęboko wierzącą katoliczką.

Od tego czasu fani O’Connor musieli czekać na kolejną płytę wokalistki aż do roku 2000, kiedy Atlantic Records wydała płytę zatytułowaną “Faith & Courage”.